Co to jest rzekomobłoniaste zapalenie jelita grubego?

Pojęcie rzekomobłoniastego zapalenia jelita grubego i dokładne informacje wyjaśniające ten termin. Definicja rzekomobłoniastego zapalenia jelita grubego napisana w sposób zrozumiały.

rzekomobłoniaste zapalenie jelita grubego - (rzjg) jest poważną chorobą, trudną zarówno w diagnozowaniu, jak i w leczeniu. Rozwija się najczęściej po kuracji antybiotykowej stosowanej w celu wyleczenia jakiejś choroby. Antybiotyki stosowane w leczeniu często mają szerokie spektrum działania, przez co niszczą nie tylko bakterie patogenne, ale też naturalną florę bakteryjną jelit. Powoduje to zaburzenie równowagi bakteryjnej w jelitach i namnażanie się szczepów bakterii, które w zdrowym organizmie występują w niewielkich ilościach. Bakterią, której nadmierny rozwój kojarzony jest z powstawaniem rzekomobłoniastego zapalenia jelita grubego jest gramdodatnia, beztlenowa Clostridium difficile. Jej obecność stwierdzono w jelitach ponad 90% poddanych testom chorych na tę chorobę. Bakteria ta jest niezwykle oporna na leczenie, w niesprzyjających warunkach tworzy przetrwalniki, które mogą powodować nawroty choroby nawet w miesiąc po zakończeniu leczenia rzjg. Na tę chorobę chorują zarówno dzieci jak i dorośli, choć u osób starszych występuje ona częściej. Natomiast noworodki są na nią całkowicie odporne. Istnieją pewne czynniki, które zwiększają ryzyko zachorowania na rzekomobłoniaste zapalenie jelita grubego. Choroba ta występuje częściej u osób z niedrożnością jelit, mocznicą, zakażeniami o ciężkim przebiegu, u chorych na nowotwory u których stosuje się chemioterapię.

Clostridium difficile wywarza dwa typy toksyn, A i B, w rozwoju rzekomobłoniastego zapalenia jelita grubego stwierdza się zawsze obecność obydwu tych toksyn w organizmie chorego. Toksyna A odpowiada za kliniczne objawy choroby, takie jak martwica komórek nabłonka jelit czy wydzielanie płynu w jelitach, natomiast toksyna B powoduje tworzenie się błon rzekomych oraz rozrost kolonii bakteryjnych w jelicie, które stanowią markery zakażenia.

Choroba objawia się ostrymi, skurczowymi bólami brzucha, wysoką gorączką, ogólnym osłabieniem organizmu oraz ostrą biegunką. Często w stolcu znajduje się krew i śluz. Silna, wodnista biegunka nierzadko prowadzi do odwodnienia i konieczne jest leczenie szpitalne.

Rzjg jest trudne w diagnozowaniu, ponieważ objawy jakie mu towarzyszą występują także w przebiegu wielu innych chorób, jak chociażby choroba niedokrwienna jelit, choroby pasożytnicze, salmonelloza. W celu zidentyfikowania choroby wykonuje się posiew z kału na obecność Clostridium difficile oraz test na wykrycie toksyn produkowanych przez bakterię. Przeprowadza się także badanie endoskopowe jelita grubego. W badaniu endoskopem widoczne są biało – żółte błony rzekome, które pokrywają całą powierzchnię ścian jelita. Podczas tego badania wykonuje się najczęściej biopsję jelita, gdyż badanie pobranego fragmentu znacznie ułatwia postawienie prawidłowej diagnozy.

Leczenie rzekomobłoniastego zapalenia jelita grubego rozpocząć należy od zaprzestania przyjmowania antybiotyku po którym nastąpił atak choroby. Poza tym ważne jest aby nie dopuścić do odwodnienia, a więc należy uzupełniać płyny i elektrolity. W celu ograniczenia liczebności Clostridium difficile stosuje się ukierunkowaną kurację antybiotykową. Uzupełniająco stosuje się duże dawki probiotyków oraz leki dezaktywujące toksyny wydzielane przez bakterie. Antybiotyk oraz płyny z elektrolitami podaje się dożylnie, niekiedy tą drogą dostarcza się również składniki pokarmowe. Niekiedy choroba może prowadzić do powikłań, takich jak perforacja jelita czy ostre rozdęcie okrężnicy, niezbędna jest wtedy interwencja chirurgiczna.

	Najnowsze pojęcia
	bielactwo alkoholizm afta alergiczny nieżyt nosa zapalenie powiek
	Losowe pojęcia
	łuszczyca dobór kadr literatura WAP kontrola

		informacje o słowniku współpraca i kontakt

Copyright © cotojest.info 2007
Wszelkie prawa zastrzeżone.