 |
Co to jest rzekomob³oniaste zapalenie jelita grubego?
Pojêcie rzekomob³oniastego zapalenia jelita grubego i dok³adne informacje wyja¶niaj±ce ten termin. Definicja rzekomob³oniastego zapalenia jelita grubego napisana w sposób zrozumia³y.
rzekomob³oniaste zapalenie jelita grubego -
(rzjg) jest powa¿n± chorob±, trudn± zarówno w diagnozowaniu, jak i w leczeniu. Rozwija siê najczê¶ciej po kuracji antybiotykowej stosowanej w celu wyleczenia jakiej¶ choroby. Antybiotyki stosowane w leczeniu czêsto maj± szerokie spektrum dzia³ania, przez co niszcz± nie tylko bakterie patogenne, ale te¿ naturaln± florê bakteryjn± jelit. Powoduje to zaburzenie równowagi bakteryjnej w jelitach i namna¿anie siê szczepów bakterii, które w zdrowym organizmie wystêpuj± w niewielkich ilo¶ciach. Bakteri±, której nadmierny rozwój kojarzony jest z powstawaniem rzekomob³oniastego zapalenia jelita grubego jest gramdodatnia, beztlenowa Clostridium difficile. Jej obecno¶æ stwierdzono w jelitach ponad 90% poddanych testom chorych na tê chorobê. Bakteria ta jest niezwykle oporna na leczenie, w niesprzyjaj±cych warunkach tworzy przetrwalniki, które mog± powodowaæ nawroty choroby nawet w miesi±c po zakoñczeniu leczenia rzjg. Na tê chorobê choruj± zarówno dzieci jak i doro¶li, choæ u osób starszych wystêpuje ona czê¶ciej. Natomiast noworodki s± na ni± ca³kowicie odporne. Istniej± pewne czynniki, które zwiêkszaj± ryzyko zachorowania na rzekomob³oniaste zapalenie jelita grubego. Choroba ta wystêpuje czê¶ciej u osób z niedro¿no¶ci± jelit, mocznic±, zaka¿eniami o ciê¿kim przebiegu, u chorych na nowotwory u których stosuje siê chemioterapiê.
Clostridium difficile wywarza dwa typy toksyn, A i B, w rozwoju rzekomob³oniastego zapalenia jelita grubego stwierdza siê zawsze obecno¶æ obydwu tych toksyn w organizmie chorego. Toksyna A odpowiada za kliniczne objawy choroby, takie jak martwica komórek nab³onka jelit czy wydzielanie p³ynu w jelitach, natomiast toksyna B powoduje tworzenie siê b³on rzekomych oraz rozrost kolonii bakteryjnych w jelicie, które stanowi± markery zaka¿enia.
Choroba objawia siê ostrymi, skurczowymi bólami brzucha, wysok± gor±czk±, ogólnym os³abieniem organizmu oraz ostr± biegunk±. Czêsto w stolcu znajduje siê krew i ¶luz. Silna, wodnista biegunka nierzadko prowadzi do odwodnienia i konieczne jest leczenie szpitalne.
Rzjg jest trudne w diagnozowaniu, poniewa¿ objawy jakie mu towarzysz± wystêpuj± tak¿e w przebiegu wielu innych chorób, jak chocia¿by choroba niedokrwienna jelit, choroby paso¿ytnicze, salmonelloza. W celu zidentyfikowania choroby wykonuje siê posiew z ka³u na obecno¶æ Clostridium difficile oraz test na wykrycie toksyn produkowanych przez bakteriê. Przeprowadza siê tak¿e badanie endoskopowe jelita grubego. W badaniu endoskopem widoczne s± bia³o – ¿ó³te b³ony rzekome, które pokrywaj± ca³± powierzchniê ¶cian jelita. Podczas tego badania wykonuje siê najczê¶ciej biopsjê jelita, gdy¿ badanie pobranego fragmentu znacznie u³atwia postawienie prawid³owej diagnozy.
Leczenie rzekomob³oniastego zapalenia jelita grubego rozpocz±æ nale¿y od zaprzestania przyjmowania antybiotyku po którym nast±pi³ atak choroby. Poza tym wa¿ne jest aby nie dopu¶ciæ do odwodnienia, a wiêc nale¿y uzupe³niaæ p³yny i elektrolity. W celu ograniczenia liczebno¶ci Clostridium difficile stosuje siê ukierunkowan± kuracjê antybiotykow±. Uzupe³niaj±co stosuje siê du¿e dawki probiotyków oraz leki dezaktywuj±ce toksyny wydzielane przez bakterie. Antybiotyk oraz p³yny z elektrolitami podaje siê do¿ylnie, niekiedy t± drog± dostarcza siê równie¿ sk³adniki pokarmowe. Niekiedy choroba mo¿e prowadziæ do powik³añ, takich jak perforacja jelita czy ostre rozdêcie okrê¿nicy, niezbêdna jest wtedy interwencja chirurgiczna.
|
Copyright
© cotojest.info 2007
Wszelkie prawa zastrze¿one. |